Een prachtige blog geschreven door 1 van onze gasten:
Op vakantie gaan met een kind met een beperking, is voor veel gezinnen een uitdaging. Een plek vinden die voor alle leden van het gezin prettig is én waar jij ook nog tot rust kunt komen, bleek voor ons jarenlang een utopie. Tot we getipt werden over camping Parc de la brenne op Domaine de Puylagorge in Frankrijk.
Toen ik voor het eerst hoorde van het bestaan van deze camping wist ik niet of wij nu wel tot de doelgroep behoren. Is onze zoon met downsyndroom wel dermate gehandicapt dat wij naar een speciale camping moeten gaan of kunnen we het toch in de reguliere vakanties zoeken? Maar toen wij na de zoveelste vakantie nog uitgeputter terug kwamen dan we al heen gingen, besloten wij het vorig jaar toch maar een kans te geven. Er bleek nog een weekje een Safaritent beschikbaar en we gingen zonder al te hoge verwachtingen op reis. Na twee dagen wisten we het al, dit doen we volgende jaar weer en dan voor 2 weken! Dit was fijn, dit was echt genieten!
Wat het bijzonder maakt? Het is een kleinschalige camping, gerund door een Nederlands gezin en de nabije omgeving is mooi maar ook wat afgelegen. De tenten staan ruim opgezet voor voldoende privacy er is een eenvoudig zwembad, wat speeltoestellen, een paar dieren en een fijn terras waar je lekker wat kunt drinken en ’s avonds kunt mee-eten als je geen zin hebt om te koken.
En wat écht anders is dan op andere campings, is de animatie! Een team enthousiaste vrijwilligers biedt door de week animatie voor alle kinderen, mét en zonder beperking. Naar de mogelijkheden van het kind wordt dit aangeboden van één op één begeleiding tot groepen van zo’n 10 kinderen. ’s Ochtends om 10.00 uur staan de vrijwilligers al zingend bij het hoofdgebouw klaar om de kinderen op te vangen. Een bonte stoet kinderen gaat dan naar een paar grote tenten en voor alle kinderen worden leuke activiteiten georganiseerd. En dan begint het grote genieten, de ouders hebben dan echt een paar uur vrij!
Even tijd om samen een cappuccino te drinken en in alle rust bij te praten. Zomaar een paar bladzijden in een boek lezen zonder onderbrekingen, we wisten niet wat we meemaakten!
Als de kinderen dan tussen de middag weer enthousiast terug kwamen voor de lunch, was onze batterij weer opgeladen en was het ook gezellig met elkaar. En is dat niet waar het om gaat in de vakantie? Dat je de rust hebt om weer een beetje bij te komen zodat je weer energie opdoet om de drukte en de extra belasting aan te kunnen? Daardoor heb je de veerkracht weer om mee te bewegen en de zorg te geven die je kind nodig heeft.
En ook zo fijn; niemand kijkt op van jouw kind. Volwassen en broertjes en zusjes zijn wel wat gewend. Iedereen is even normaal of even bijzonder en samen is het erg gezellig. ’s Avonds zijn er regelmatig leuke activiteiten zoals een kampvuur, een spooktocht of en bonte avond en niets moet, alles mag. Ouders (en ook de broertjes en zusjes!) vinden herkenning bij elkaar en daardoor ontstaan misschien wel sneller bijzondere contacten. Ik ben nog een beetje onder de indruk van alle mensen die ik daar gesproken en gezien heb, zowel de ouders als de vrijwilligers; wat een veerkracht, wat een doorzettingsvermogen en vooral liefde! Hoe bijzonder is het dat er mensen zijn die vrijwillig voor ons kind willen zorgen, die plezier met hem maken en hem laten genieten. Als ouder is het ontroerend om te zien dat zij ook van jouw kind genieten, gewoon om wie hij is!
Was het in de echte maatschappij ook maar zo. Samen leven en spelen, met en zonder beperking door elkaar heen. Dat is pas een participatiemaatschappij! Op camping Puylagorge is anders zijn heel gewoon en dat maakt het tot een heel bijzondere plek!